Piotr "Kudłaty" Gawlas
Filip Pukmiel
Maciej Jeziorski
Ewa Rutkowska
Michał Merta
Arkadiusz Turek
Dominika Kot
Katarzyna Domaniecka
Anna Boczkowska

Planów i pomysłów na ten weekend było wiele. Zebrała się spora grupa chętnych, a dla części zespołu były to pierwsze samodzielne podrygi po kursie. Ostatecznie zapadła decyzja, by w sobotę rozruszać kości w Jaskini Nad Dachem.

Pogoda sprzyjająca: raczkująca zima w Tatrach, bez opadu, trochę śniegu – idealnie na podejście pod Wielką Świstówkę. Do otworu jaskini dostaliśmy się klasycznie, po linach, wariantem od dołu.

Sama jaskinia to już niezła przygoda, ukazująca różnicę między kursowymi wyjściami a akcjami samodzielnymi. Piękne meandry, zmyślne przepinki, sporo zacisków – jaskinia wymagająca wicia się jak piskorz oraz gratka dla fanów zapieraczki (zapychaczki).

Droga do Studni Taty jest dosyć imponująca. Z tego miejsca dotarliśmy również do Starego Dna, a także Piaszczystego Syfonu i Prostego Meandra. Mieliśmy też ambicje na przejście przez Ciąg Rzetelnej Informacji, by dostać się do Szczeliny Strzygi. I szło nam naprawdę sprawnie, do samego końca. Przy ostatnim zacisku było jasne, dlaczego to Ciąg Rzetelnej Informacji. Nie każdy z nas przejdzie – zacisk bowiem bardzo rzetelnie weryfikuje budowę ciała każdego grotołaza.

Po decyzji o odwrocie wracaliśmy tą samą drogą. Część zespołu zdecydowała się na przejście Górką Rozrządową. Ominiemy liny, będzie fajnie, będzie szybciej. Jakimś cudem, choć byłam już dosyć mocno zmęczona i momentami śmiałam wątpić w tę drogę i decyzję, dotarliśmy do reszty idealnie na czas.

Podczas samej akcji znajdowaliśmy czas na przystanki regeneracyjne – kawa i ciepła herbata zawsze podnoszą na duchu. Dominika robi coraz lepsze zdjęcia, co cieszy, bo o dobre zdjęcie z dziury trzeba się postarać.

Sama akcja przebiegła dosyć sprawnie i zakończyła się w nocnych godzinach. Było nas sporo i cieszyliśmy się z tego wspólnego, aktywnie spędzonego czasu. No i kolejne osoby po kursie zasilają klubowe akcje.

Jerzy Pukowski
Michał Różański - Speleoklub Tatrzański
Maria W.
Tomasz Kochel
Antoni Krajewski - Speleoklub Tatrzański
Paweł Chrobak - Speleoklub Tatrzański
Jerzy Ganszer

Dotarto do zalanego syfonu przed Partiami Sylwestrowymi. Gniazdo Złotej Kaczki suche, nasza "mała" kaczka pływa w jaskini. Czas akcji w jaskini - 4 godziny. Trochę zmokliśmy i zabrudziliśmy się. Wszyscy zadowoleni! Akcja odbyła się na zaproszenie Speleoklubu Tatrzańskiego. A potem było moczenie się w Orawicy. Tutaj kilka zdjęć - "kliknij"

Tomasz „Murzyn" Grzegrzułka
Wacław „Przygoda" Michalski
Daria Kusztelak
Lana "Wycior" Svetličić
Iwona "Ciotka" Pośpiech
Jowita Kubica
Jacek Kamiński
Maciek Filipski
Radosław "Wycior" Jędrzejczyk 

W ramach dzisiejszego wyjazdu kursowego wyruszyliśmy na kolejną akcję w Tatry, tym razem do naszej pierwszej faktycznie dużej jaskini. Wybór padł na Jaskinię Czarną (T.E-09.12).

Poranne podejście, dzięki wspaniałym warunkom pogodowym okazało się bezproblemowe, choć pewnie mało kto z nas powiedziałby to o tym zboczu gdy w nocy schodził powoli po oblodzonych odcinkach. 

W jaskini działaliśmy w dwóch zespołach - jedna grupa ruszyła do Partii Tehuby dotrzeć nad biwak (i zabłądzić pod drodze). Zaskoczyła nas tutaj całkiem bogata szata naciekowa. W tym samym czasie druga ekipa poręczowała Trawers Herkulesa oraz Komin Węgierski, docierając finalnie nad Studnię Smoluchowskiego. Następnie zespoły wymieniły się deporęczując wszystko w drodze powrotnej.

Zakończyliśmy wychodząc wspólnie przez Partie Trzeciego Komina. 

W jaskini spędziliśmy około 11 godzin. Poręczowanie, deporęczowanie, trawersowanie i inne techniki idą nam coraz sprawniej, a niektórzy odkrywają w sobie serce wspinacza. Z niecierpliwością wyczekujemy kolejnego wyjazdu i wiedzy (a także miejmy nadzieję pięknych widoków), które z sobą przyniesie.

Beata Michalska-Kasperkiewicz
Jerzy Ganszer
Filip Pukmiel
Marek Sobański
Maciej Jeziorski

W sobotę bezchmurna i stosunkowo ciepła – jak na tę porę roku – pogoda wyjątkowo sprzyjała wszelkim akcjom w Tatrach. Na szlaku było sucho i w większości bez śniegu; ten pojawił się jedynie w rejonie Wielkiej Świstówki, bezpośrednio pod ścianą, w postaci cienkiej, lecz mocno zmrożonej warstwy. Konieczne było użycie raków i czekanów.

Podejście pod otwór przebiegło sprawnie, a w trakcie spotkaliśmy zespół z KKS, który podchodził pod otwór jaskini Nad Dachem. Udało nam się osiągnąć dno Szczeliny Strzygi (Nowe Dno) w bardzo szybkim tempie. Czas akcji pod ziemią wyniósł nieco ponad 4 godziny. Po powrocie zdążyliśmy jeszcze załapać się na żurek „u Zięby”.

Daria Kusztelak

Kinga Kluczewska - Speleoklub Olkusz
Anna Pacia - Speleoklub Olkusz
Tomasz Pacia - Speleoklub Olkusz
Zofia Gutek
Jerzy Pukowski
Adam Marcinków
Jerzy Ganszer

Akcja rekreacyjna, część osób działała na nartach. Tutaj inne zdjęcia "kliknij". Spotkaliśmy starszych grotołazów z Poznania. Jak zwykle na tego typu akcje zapraszamy wszystkich.

Małgorzata Błaszczyk
Łukasz Piechocki
Tomasz Motoszko
Tomasz Grzegrzułka
Wacław Michalski
Filip Pukmiel
Mirosław Uczniak - Były Członek Kllubu
Piotr Gawlas

Po czterech godzinach drzemki w wilgotnych śpiworach wstajemy i robimy kawę i śniadanie. Kawa parzona na wodzie jaskiniance w urokliwym otoczeniu skał smakuje niebiańsko. Biwak zasilany jest w wodę cienkim wężykiem z niewielkiej wykapki powyżej. Mała wydajność wykapki sprawia, że po napełnieniu trzech bukłaków pięciolitrowych, które zabraliśmy na biwak, woda przestaje płynąć. Cóż, musi nam to wystarczyć na cały pobyt.

Trzyosobowa grupa idąca w stronę powierzchni rusza zaraz po śniadaniu. Mają plan dotarcia do biwaku na -500, zrobienia przerwy na posiłek i drzemkę, dalej do biwaku na -300, odpoczynek i kolejny etap na powierzchnię. Czas samego wyjścia z biwaku na -700 na powierzchnię jest szacowany na około 7-8 godzin, jednak przerwy na regenerację, po 3-4 godziny każda, wydłużają ten czas do około 13-14 godzin. Sprawia to, że grupa wychodząca z dna spotyka się na tych biwakach dwukrotnie z pierwszą grupą. Bardzo pozytywne zjawisko, przynajmniej wiemy, że mimo zmęczenia, wszyscy mają się dobrze.

Tymczasem pięć osób po śniadaniu i kawie zmierza w stronę dna, Lago E.R.E. jeziorka a właściwie syfonu, który kończy suche partie jaskini. Szacowany czas akcji to godzina na dół i około dwóch godzin na powrót. I dokładnie w takim czasie się wyrabiamy. Droga do dna biegnie obszernym korytarzem, który przekształca się w studnię. Spąg jest jednym ogromnym naciekiem, w całości ponad 200 metrów długim. Polewą z misami martwicowymi a w pionowych partiach utworzyły się ogromne, nieraz kilkumetrowe stalaktyty i draperie. Jeziorko wita nas mętnawą wodą. W ostatnim czasie było trochę opadów deszczu i śniegu w Górach Nieves i w jaskini jest dużo wody. Pamiętam to jeziorko z zeszłorocznej wyprawy ze Speleoklubem Gawra z Gorzowa w której brałem udział. Woda była klarowna i było widać dno na 4-5 metrach. Wspaniałe uczucie wrócić tu po roku z ekipą z mojego klubu. Dla niektórych jest to pierwszy tysiąc w życiu i pierwsza tak poważna jaskinia po kursie, dla innych spełnienie wyprawowych marzeń sprzed 30 lat. Dla mnie druga wyprawa do jaskini, która daje porządny wycisk, ale oferuje urokliwe zakamarki i możliwość przespania się na podziemnym biwaku. Wszystko to, choć dla wielu nieludzkie, jest mocno uzależniające..

Dno osiągnięte, zrobionych kilka zdjęć, klasycznie wypita kawa i wracamy. W międzyczasie mam awarię sprzętu do wychodzenia. Przyrząd piersiowy odmawia posłuszeństwa i nie łapie na twardych zabłoconych linach. Przez całą drogę powrotną na powierzchnię mam z nim szarpankę. Z powrotem na biwaku jesteśmy po dwóch godzinach. Szykujemy obiad, bo to właściwa pora. Po obiadku krótki relaks, przepak i ruszamy w górę. Droga powrotna trochę się nam ciągnie. Mimo to doganiamy na biwaku na -500 naszą ekipę, która tu odpoczywała i właśnie zebrali się do wyjścia. My też postanawiamy odpocząć. Musimy uzupełnić płyny, zjeść coś pożywnego, nie zaszkodzi krótka drzemka. Meander pomiędzy 160 metrową studnią Paco de la Torre a biwakiem na -500 lepiej idzie się w górę niż w dół. Wór się mniej klinuje, kolana mniej cierpią. Herbatki, kawki, liofile. Zjadamy pijemy i idziemy na krótką dżemkę. Plan mamy, żeby wyjść w dzień i żeby grupa pierwsza zdążyła wyjść wyżej.
Dalej scenariusz się powtarza. Po kilku godzinach drzemki pobudka, kawka, herbatka, śniadanko i zbieramy się dalej. Doganiamy na biwaku -300 pierwszą ekipę. Oni jeszcze śpią. Po drodze mijaliśmy kilka miejsc, gdzie wyjątkowo lała się woda. Przemoczyło nas do majtek. Byliśmy zmarznięci, zmęczeni, wygłodzeni ale był pomyś, żeby iść dalej, żeby się nie wychłodzić. Jednak zostało, że odpoczywamy a czołówka budzi się, ogarnia i mknie do wyjścia. Daliśmy im dwie godziny, po czym my ruszamy.
Jak już pisałem wcześniej w jaskini było wyjątkowo dużo wody. Snuliśmy domysły, czy to topi się śnieg, który zalegał w górach, czy są to prognozowane ulewy. Wprawdzie jaskinia jest wyjątkowo ciepła w porównaniu do jaskiń polskich, gdzie Jura to średnio 7 stopni a Tatry to 2-3. Tutaj termometr w smartwatchu Tomka pokazywał +16°C. Jednak przebywanie dłuższy czas w przemokniętej odzieży w temperatuże +16° też wychładza. Dotrzymaliśmy słowa i dwie godziny później ruszyliśmy ku wyjściu.

Widok pod studnią zlotową nas zaskoczył. Planowaliśmy wyjść w dzień i tak było. Wyszliśmy około godziny 11. Na zewnątrz +6°. Niebo było szare, wiał silny wiatr a z nieba spadały kurtyny deszczu. Oto słoneczna Hiszpania. Teraz jasne, skąd tyle wody w jaskini. Około godziny zajęło nam dojście do samochodów zaparkowanych na przełęczy. W porywistym wietrze i strugach deszczu doszliśmy do nich kompletnie wyprani z jaskiniowego błota, ale przemoczeni do suchej nitki i przemarznięci na kość. Pomoc Raoula, naszego hiszpańskiego kolegi, jest nieoceniona, pozwolenia na wjazd do parku i klucze do szlabanu dla dwóch samochodów mocno podniosło morale w zespole. W autach czekały kanapki przygotowane na powrót. Ogromnie mnie cieszy, że każdy swoją zjadł. Pakujemy się i jedziemy na bazę, gdzie czeka na nas gorący prysznic, kolacja, kawa.

Sima G.E.S.M. 2025
Wyprawa Speleoklubu Bielsko-Biała

Napisał Piotr Gawlas

Małgorzata Błaszczyk
Sylwia Wójcik
Łukasz Piechocki
Tomasz Motoszko
Wojciech Jasiak
Tomasz Grzegrzułka
Wacław Michalski
Filip Pukmiel
Mirosław Uczniak - Były Członek Klubu
Piotr Gawlas

Akcja jaskiniowa rozpoczęła się wcześniej niż planowano. Chcąc zaoszczędzić dzień, żeby mieć więcej czasu na powyprawową wycieczkę na najwyższy szczyt Hiszpanii, Mulhacén (3478,6 m n.p.m.) Łukasz zaplanował to sobie jako kolejny szczyt w Koronie Gór Europy a reszta ekipy postanowiła dotrzymać towarzystwa.
Do jaskini wchodzimy w środe o godzinie 15:30. Zespół podzielony został umownie na trzy grupy:
Grupa pierwsza, 4 osoby, która zabierała ze sobą linę i miała zająć się poprawą poręczowania i wymianą starych, zużytych odcinków lin na nową linę, dalej dojść do Biwaku na -700 gdzie mieliśmy odpocząć, przed dalszą akcją w stronę dna, którym jest Lago E.R.E położonego na -1000 metrów.
Grupa druga, 4 osoby, kilka godzin później miała wejść do jaskini i zmierzać w stronę biwaku na -700
I grupa trzecia, dwie osoby, która razem z grupą drugą, miała dotrzeć do biwaku na -300 i wyjść. Tego typu podział usprawnia organizację wypraw, odciąża komunikację w wąskich meandrach, usprawnia poruszanie się po linach na długich odcinkach.
Plan ogólnie przebiegał dobrze z jedynym odstępstwem, jakim było przeciągnięcie się czasu. Wymiana lin i poprawa poręczowania przebiegały wolniej, dlatego grupy pierwsza i druga dotarły do Biwaku na -700 znacznie później, niż przewiduje to „przewodnikowy"czas pokonywania tego odcinka.

Sima G.E.S.M. to jaskinia z trzema ogromnymi studniami, z których największa ma ponad 160 metrów głębokości, kolejna ponad 120 a najmniejsza około 80. Tak naprawdę nie wiadomo kiedy jest początek pomiaru, bo wszystkim wydają się być głębsze. Pomiędzy studniami biegną korytarze wymyte przez podziemny potok. Meandrują, zmieniając co chwila kierunek, zacieśniają się, to tworzą rozległe studzienki z obfitymi w tym roku opadami podziemnego deszczu i szumiącymi kaskadami.
Ekipa, która się połączyła w trakcie akcji, dociera na biwak na -700 około godziny 2:30 w czwartek. Wygłodzeni, spragnieni gotujemy herbatę, kawę, szykujemy dania z turystycznych liofili i racji wojskowych, w które organizatorzy zaopatrzyli wyjazd. W komfortowych jak na takie miejsce warunkach, ok. godziny 4 kładziemy się spać. Tutaj i tak trwa wieczna noc. Pobudka ok. 8:30. Po kolacjo-śniadaniu przed snem następuje roszada w składach, trzy osoby postanowiły wychodzić na powierzchnię. Pozostała piątka zmierza w kierunku dna.

Anna Pawlik 
Jowita Kubica
Iwona "Ciotka" Pośpiech
Tomasz „Murzyn" Grzegrzułka
Emanuel Soja "Emek" - Speleoklub Dąbrowa Górnicza
Maciej Filipecki

 W ostatni weekend listopada aktualny kurs podzielił się na dwie ekipy. W dniu 29.11.25 wyżej wymieniony skład udał się do Jaskiń Kasprowa Wyżnia i Średnia z "Emkiem". Pogoda była doskonała. Nie brakowało śniegu zwłaszcza poza szlakiem przy podejściu pod otwory jaskiń. Po dotarciu do przebieralni i uzbrojeniu się ruszyliśmy do Jaskini Kasprowej Średniej. Na trawersie podczas poręczowania nie brakowało emocji. Jeden z wydawałoby się pewnych chwytów oberwał się i całkiem spory kawałek skały zrzuciliśmy na dół. Po dotarciu pod otwór rozpoczęła się właściwa akcja również z przygodami. Lina 50m nie osiągnęła dna jaskini. Po konsultacji z instruktorem zdecydowałem się zejść 3-4m po wyraźnych stopniach i pewnych chwytach a zjeżdżający jako drugi "Emek" poprawił poręczówkę dzięki temu reszta ekipy zjeżdżając bezpiecznie dotarła na dno. 

Po wyjściu z Kasprowej Średniej udaliśmy się do Kasprowej Wyżniej. Podczas podejścia jedna z koleżanek zrobiła fikołka i trochę się poobijała. Niesamowity hart ducha nie pozwolił jej jednak odpuścić i ruszyliśmy dalej - wielki szacun ! Akcja przebiegła sprawnie, aż do ostatniego wycofu gdzie "złodziej" przestał z nami współpracować i trzeba było podejść na linie do góry. Wszystko odbyło się w sposób kontrolowany i bezpieczny. Przedłużyło to jednak nieco całą akcje jaskiniową. 

 

Kolejnego dnia 30.11.25 w okrojonym składzie - koleżanka Ania musiała wrócić do domu - udaliśmy się do Jaskini Śpiących Rycerzy. Naszym instruktorem w tym dniu był Murzyn. Przeszliśmy obie jaskinie dość sprawienie i tym razem bez większych przygód. Po zejściu do szlaku udaliśmy się kawałek w górę w stronę Kondrackiej Przełęczy. Po około 20 min marszu Murzyn zrobił nam małe szkolenie z topografii terenu. 

 

Kaja Fidzińska - Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego
Beata Michalska-Kasperkiewicz
Marcin Freindorf -  Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego
Jerzy Ganszer

oddzielna grupa to: 
Jan Kućnierz -  Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego
Kalina - grotołaz

Dotarto do Sali AKT, z jaskini wycofano się bocznym otworem /piękny zjazd na linie/. Ekipa spotkała Jarosława Goryla. Informacja o akcji była na Stronie - P.  Tutaj kilka zdjęć z akcji - "kliknij"

Marek Sobański
Jerzy Ganszer

Przez Doliny dotarliśmy do Jaskini w Jaworzynie K.Bs-03.03, do Nory Klasska K.Bs-03.42  /otwór trochę "przywalony"/, Jaskini nad Grzebieniem K.Bs-03.41 /kiedyś najwyższe stanowisko Podkowca Małego w Polsce/.  W sumie 978 m przewyższenia. Słońce, na dole chmury. Tutaj kilka zdjęć - "kliknij".

Tomasz Pukowski - Były Członek Klubu
Wanda Ganszer - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Małgorzata Bugalska-Ganszer
Michał Ganszer
Jerzy Ganszer
+ sporo osób towarzyszących i dzieci

Akcja odbyła się na wniosek Tomasza. Główna atrakcja to przejście podziemnym ciekiem wodnym pod drogą. Potem zwiedzanie okolicznych ciekawostek. Dzieci były zadowolone. Tutaj zdjęcia - "kliknij"

Wanda Ganszer - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Jerzy Ganszer

Nad Międzybrodziem nad wielką polaną jest duży drewniany Krzyż widoczny ze wsi. Dotarliśmy tam po ciężkim podejściu. Krzyż był niedawno zdewastowany. lecz obecnie wyremontowany. Jest tam wielka huśtawka i wspaniały widok na trasę zjazdową i lotnisko na stokach Żaru. Warto się tam przespacerować.

Paweł Gądek
Jerzy Pukowski
Zbigniew Mastalski - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Grzegorz Więcek
Jerzy Ganszer

Na początku odbył się bieg w ramach Pucharu. Najlepszy wynik uzyskał Paweł. Uwaga w rankingu co najmniej dwie osoby miały lepsze czasy startu w tym sezonie. A potem zwiedzaliśmy ciekawe podziemia w rejonie torów. Weszliśmy do "szamba", było wesoło, ale jedna osoba miała poważne problemy z uratowaniem życia! Tutaj kilka zdjęć "kliknij ". Uwaga - często zaproszenia na tego typu akcje są na stronie Ganszera.

Gabriela Michalska
Wacław Michalski
Ostry, Jaworze. Kto ma pomysł co to za znaki ?
Przy okazji życzenia spokojnych Świąt a zwłaszcza tego czasu przed ....

Zofia Gutek

Unifikacja instruktorów narciarstwa wysokogórskiego
W niedzielę Kasprowy stał się lodową górą ale zjazd do Kuźnic

Zbigniew Mastalski - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Jerzy Ganszer

Na nartach można było się poruszać w górę prawie od startu, zjazd jednak nie był możliwy poniżej Hali Skrzyczeńskiej. Uwaga zniknęła wieża na szczycie Małego Skrzycznego - a to była meta przy naszych biegach. Ustalono, że od teraz meta będzie na licu szlaku turystycznego ze Skrzycznego na Malinowska Skałę. Potem ekipa dotarła do Zbójnickiej Kopy i zjechała pięknie przygotowaną trasą do Hali Skrzyczeńskiej. Przez chwilę nawet "wychodziło" Słońce. W górę pokonano 627 m. Tutaj inne zdjęcia - "kliknij"

Jerzy Ganszer


Na górze resztki śniegu. Zlokalizowano wejście do ciekawych podziemi. Zostanie tam niebawem zorganizowany wyjazd.

Jest niedziela, ostatni dzień wyprawy. Łukasz był pomysłodawcą wyjścia na najwyższy kontynentalny szczyt Hiszpanii, ale doznał kontuzji w postaci mocnych obtarć pięty i zmuszony sytuacją zrezygnował z wyjazdu. Pomysłem zapalił jednak część ekipy. Zebrała się czwórka: Sylwia, Wojtek, Filip i Mirek, którzy w stronę Mulhacena 3482 m.n.p.m. bardzo wczesnym porankiem wyruszyli. Warunki górskie typowo zimowe a sprzęt, który zabraliśmy na wyjazd nie wystarczył, żeby mierzyć się z lodowymi polewami. Wyszli na sąsiedni szczyt, nieco niższy, ale też ponad 3400. Z dojazdem zajęło im to cały dzień, bo z bazy to było jakieś 260 km. jazdy.
 Pozostała część ekipy: Gosia, Tomek, Tomek, Wacław i Piotr, czyli ja, postanowiła zwiedzać okoliczne góry i wybrała się na przejście szlakiem z miasteczka Yunquera w którym rezydowaliśmy do sąsiedniego miasteczka Tolox. Pokonaliśmy dystans 10200 metrów, 750 metrów przewyższenia i bez pośpiechu zajęło nam to jakieś trzy godziny. W sam raz, żeby rozchodzić pojaskiniowe zakwasy w goleniach i udach. Szlak jest urokliwy. Biegnie przez sady mango i pomarańczowe, gaje oliwne, mija ferratę albo raczej drabinę z wbitych  prętów w gładką, jakieś 50 metrów wysoką skałę, obok których umocowana jest dla asekuracji, stalowa linka. Szlak przekracza brodem całkiem dużą górską rzekę, gdzie bez zjdęcia obuwia i zamoczenia nóg prawie do kolan nie dało się przejść. Woda jest rwąca, zimna, ale przyjemna. Tomek zmierzył termometrem w zegarku, że ma 14° C. Dało się w niej stać, beż przykrego, bolesnego mrożenia stóp. Za rzeką było trochę pod górkę, mijaliśmy niewielką sztolnię, gdzie Tomek z Wackiem zajrzeli z ciekawości. Dalej znów mijaliśmy gaje oliwne i ciekawą konstrukcję, jaką był akwedukt albo kanał nawadniający, wykuty w skale. Woda była w nim krystalicznie czysta. W gajach oliwnych trwał akurat zbiór oliwek i żniwiarze rozłożywszy wpierw pod drzewami siatki, otrząsali z drzew owoce, używając do tego nie jak dawniej drągów a sprzętu mechanicznego, ręcznych otrząsarek napędzanych spalinowymi silniczkami jak w podkaszarkach. Szło im sprawnie. Całe rodziny były w to zaangażowane. na plantacjach paliły się ogniska i piekły obiadowe przysmaki. Z gór do Tolox sprowadziła nas stroma droga. Łukasz  leczył pięty. Nie poszedł z nami ale późnym popołudniem dojechał do nas samochodem. Knajpka w centrum była czynna i oferowała przepyszne przekąski: smażone kalmary, lokalne krokieciki z nadzieniem rybnym i pysznym sosem, mini burgery. Zatrzymaliśmy się na podwieczorek. Łukasz stawiał. W końcu ma dziś urodziny.

Honorata "Honka" Kaczmarek - Były Członek Klubu
Błażej Nikiel
Zbigniew Mastalski - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Jerzy Pukowski
Jerzy Ganszer

Odbyło się kilka zjazdów na linie ze skarpy na pierwszym zakręcie nad szeroką drogą z Przegibka na Magurkę. Tutaj inne zdjęcia - "kliknij"

Małgorzata Błaszczyk
Sylwia Wójcik
Łukasz Piechocki
Tomasz Motoszko
Wojciech Jasiak
Tomasz Grzegrzułka
Wacław Michalski
Filip Pukmiel
Mirosław Uczniak - Były Członek Kllubu
Piotr Gawlas

Ponieważ
Nasz kolega klubowy, Łukasz, uczestnik wyprawy do jaskini Sima G.E.S.M. 02-08.12.2025 osiągnął pełnoletniość, może poczuć się oficjalnie pełnoprawnym uczestnikiem wyprawy.
A tak na poważnie...
Stoo lat
Stoo lat
Niech żyje, Żyje nam
:-)

Ewa Chylaszek-Brylska - Były Członek Klubu, obecnie Beskidzki Klub Narciarzy "Gronie" PTTK Bielsko-Biała
Beata Michalska-Kasperkiewicz
Paweł Kasperkiewicz - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Adam Marcinków - przedstawiciel "Młodego Triumwiratu"
Jerzy Pukowski - Triumwirat
Michał Salecki
Agnieszka Krawczyk
Wanda Ganszer - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Jerzy Ganszer - Triumwirat
Zdzisław Grebl - Triumwirat, w uroczystości przez chwile uczestniczył zdalnie

Dziękujemy wszystkim za życzenia i prezenty! Poniżej trzy testamenty:

______________
Testament Jerzego Ganszera 
1. Uzupełnijcie i aktualizujcie listę Byłych Członków Klubu. Ma to duże znaczenie historyczne
2. Próbujcie wspólnie jeździć na wyjazdy
3. Zarchiwizujcie Stronę P  - jest tam sporo rzeczy historycznych
4. Zbiór moich nekrologów przekazuję Jakubowi Krajewskiemu
I aby przynależność do  Speleoklubu Bielsko-Biała była dla Wszystkich Wielkim Honorem. Jesteśmy jednym z czterech najstarszych Klubów w Polsce, a to zobowiązuje!  

Honorata 'Honka" Kaczmarek - Były Członek Klubu
Jerzy Pukowski
Błażej Nikiel
Małgorzata Bugalska-Ganszer
Michał Ganszer
Beata Michalska-Kasperkiewicz
"Ktoś" - Osoba Towarzysząca
Michał Salecki
Stanisław Dudzik - Były Członek Klubu
Jerzy Koczur - Były Członek Klubu
Piotr Pydych - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Wacław Michalski
Izabela Manda-Rosner
Paweł Kasperkiewicz - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Jakub Krajewski
Elżbieta Pydych
Rafał Konior - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Katarzyna Jasionek - Były Członek Klubu
Jarosław Goryl - Były Członek Klubu
Jerzy Ganszer 

Jakub Krajewski dostał potwierdzenie, że jest Strażnikiem Urny Klubowej.
Stanisława Tomczyk telefonicznie pozdrowiła wszystkich zebranych! - dziękujemy! 
Mamy zarejestrowanych 34 osoby, które już nie żyją. 
W przyszłym roku będą "swobodne wypowiedzi" każdego obecnego. 
Dziękujemy wszystkim za przybycie!

Było sporo ludzi. 
Cztery obecne osoby kończyły kurs taternictwa jaskiniowego w tatach 70- tych XX wieku
Tutaj trochę zdjęć - "kliknij"

Jest dużą wartością, że potrafimy się spotykać!  

Jak ktoś chce rozwinąć sprawozdanie to niech przyśle treść do J.G. i zostanie to poniżej wklejone. Można też zastąpić to sprawozdanie lepszym.

Jerzy Pukowski
Beata Michalska-Kasperkiewicz
Beata Burdynowska - Weteran
Paweł Kasperkiewicz - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Kazimierz Kucia
Katarzyna Wiąckiewicz - Były Członek Klubu
Maja Jędrzejewska
Adam Marcinków
Honorata 'Honka" Kaczmarek - Były Członek Klubu
Błażej Nikiel
Wanda Ganszer - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Jakub Krajewski
Aleksander Krajewski - Osoba Towarzysząca
Elżbieta Oydych
Piotr Pydych - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Jerzy Ganszer

Wiadomość o spotkaniu była na Stronie - P. 
Najciekawszy wykład miał Adam Marcinków - opowiadał o Tajwanie. On też kilka razy odsyłał wszystkich do swojego bloga /Strona P, Linki, po lewej stronie na dole/ 
Dziękujemy Gospodarzom za miłe przyjęcie!

Bartosz Baturo

Sympozjum obejmowało interesujące sesje referatowe oraz wycieczkę sympozjalną do partii Jaskini Demianowskiej niedostępnych dla ruchu turystycznego, a także do Jaskini Goryczkowej. Tematem przewodnim obu wycieczek były badania osadów jaskiniowych, mające na celu określenie wieku i genezy pogłębiania dolin tatrzańskich, zwłaszcza w kontekście zlodowaceń. Kolejnym poruszanym zagadnieniem była paleotektonika, której szczególnie wyraźny zapis można obserwować właśnie w jaskiniach. Podczas sesji kameralnych zaprezentowałem poster pt. „Zjawiska lodowe w Jaskini Wielkiej Śnieżnej”.

Elżbieta Imielska - Pani Młoda - Speleoklub Bielsko-Biała
Piotr Pydych - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała

Parze Młodej życzymy powodzenia!

Na uroczystości byli przedstawiciele Klubu.
Tutaj dwa zdjęcia - "kliknij"
Dokonano uroczystego wpisu do strony Komisji Ślubnej - "kliknij"
Napisał J.G. Można przysyłać życzenia - zostaną umieszczone poniżej jako "świadectwo czasu"

Zdzisław Grebl - Triumwirat
Jerzy Pukowski - Triumwirat
Wacław Michalski
Wanda Ganszer - Fanklub Speleoklubu Bielsko-Biała
Piotr Gawlas
Miłosz Kibica - Team ADHD /dostarczył nowy nekrolog z Czarnogóry/
Maja Jędrzejewska - Nowy Triumwirat
Jakub Krajewski - Nowy Triumwirat
Adam Marcinków - Nowy Triumwirat
Jerzy Ganszer - Triumwirat

To było spotkanie w "Pigalu". Ustalono z Kudłatym, że za tydzień w klubie strzelamy z wiatrówek.

Podczas tego spotkania ukonstytuował  się Nowy Triumwirat w składzie Maja Jędrzejewska, Jakub Krajewski i Adam Marcinków /te trzy osoby są z tego samego kursu, podobnie jak Triumwirat - który w tym roku będzie obchodził swoje 50-lecie/ 

W trakcie burzliwych obrad ustalono, że jak skład Triumwiratu się uszczupli to pozostali członkowie otrzymują tytuł Honorowego Triumwiratu, a "młodzi" stają się Triumwiratem.

Ustalenia jeszcze mogą się zmieniać i ewoluować.

Było sporo członków Klubu. 
Ewa była żoną "Kopernika". Pochowana na cmentarzu w Kamienicy.